ELLISPRELLIÚTLENDINGUR

Við feðgarnir röltum áðan út í kiosk að kaupa föstudags ísinn. Allt í einu vildi GT láta taka hjálpardekkin af og ég "gúdderaði" það og vippaði þeim af þegar við komum heim. Ég var klár með kústskaftið til að styðja við pjakkinn en hann starði bara á mig og sagði "pabbi, þú þarft ekkert kúst, ég kann alveg að hjóla". Ég jánkaði bara og brosti með sjálfum mér (hélt að hann væri bara svona líkur pabba sínum og myndi þrjóskast við og síðan hrynja á hausinn). Síðan sest hann upp á hjólið og straujar af stað. Hjólar eins og hann hafi aldrei gert annað. Pabbinn í panik...ég bjóst náttúrulega engan veginn við því að hann gæti þetta..."bíddu Gunnar, ekki svona hratt, bíddu...passaðu þig". Svo stoppar hann bara og segir "pabbi, sjáðu bara. Ég kann alveg að hjóla".